Artikelen

Dit jaar bestaat Engels officieel vijftig jaar. Een feestelijke aangelegenheid die we niet ongemerkt voorbij willen laten gaan. Op deze pagina's biedt Engels u de geschiedenis van een onderneming die dankzij flexibel en daadkrachtig ondernemerschap haar marktpositie heeft veroverd.

Wanneer u dit leest, zwelgt u misschien nog in goede vakantieherinneringen. Vergeten zijn de files, de chagrijnige horecamedewerkers, het overvolle campingveld, de verloren portemonnee, de obstipatie of juist dat andere: de auto met panne en de afvalbergen.

De Richtlijn vakbekwaamheid voor vrachtwagenchauffeurs heeft een stimulans gegeven aan de opleidingswereld. Maar niet iedere verandering wordt toegejuicht. Met name de komst van rijscholen op de markt wordt met argusogen bekeken. En hoe ziet de toekomst eruit nu de scholingssubsidie plotsklaps is afgeschaft?

Van schoonmaker naar interieurverzorger, van tuinman naar tuinarchitect, van loonwerker naar agrarisch dienstverlener. We doen hetzelfde werk, maar geven met een chique naam meer status aan wat we doen. Maar gaat dat ook op voor transporteur en logistiek dienstverlener? Nee, daar zit een onderscheid in.

Steeds meer afvalbedrijven bieden hun medewerkers een programma voor lifestylebegeleiding aan: van sporten met collega's tot gezonder eten in de bedrijfskantine. Alles om de werknemer weer gezond te krijgen en het ziekteverzuim te verlagen. Alleen zit niet iedereen daar op te wachten.

De vernieuwde Kaderrichtlijn afvalstoffen zet sterk in op preventie, hergebruik en recycling. Onnodige belemmeringen moeten worden weggenomen. De Nederlandse wetgever kiest voor een "één-op-één" implementatie van de richtlijn.

Bij aanschaf van minicontainers met RFID-chips zit een afvalbedrijf maar al te vaak vast aan de bijgeleverde afleesapparatuur en de benodigde verwerkingssoftware. Open standaarden moeten een einde maken aan deze gedwongen winkelnering. Doordat alle apparatuur dezelfde digitale taal spreken, kunnen afvalbedrijven vrijuit bewegen en shoppen.

Te veel partijen, te veel belangen en te sterk uiteenlopende functies. Dat zijn - kort gesteld - de redenen om niet over te gaan naar één cao voor de hele sector. Wat bij het arboconvenant wel lukte, krijgt de sector voorlopig voor de arbeidsvoorwaarden niet voor elkaar. Alleen de vakbonden zien de voordelen en de mogelijkheden. Bedrijven en gemeenten laten het liever bij het oude.

“Koeltjes”, noemt Attero-directeur Pierre Vincent de relatie in november 2009 met de Brabantse gemeenten. Zogenoemde 'wurgcontracten' met Attero hadden het contact tussen de partijen behoorlijk beschadigd. Nog geen jaar later tekenen de partijen een overeenkomst waarmee het gft-contract met Attero wordt gecontinueerd; besprekingen over het restafval volgen. Vanwaar deze omslag?

Wat in Parijs, Barcelona en Antwerpen normaal is, houden we in Nederland nog af. Vooral de geluidsoverlast weerhoudt gemeenten ervan om over te stappen op nachtelijke inzameling van huishoudelijk afval. Wel zien we een toename van het nachtwerk op Nederlandse bedrijventerreinen. De twee ten zuiden van Rotterdam liggende bedrijventerreinen Botlek en Europoort draaien al als 24-uurseconomie.

Stel: u hebt een succesvol afvalbedrijf genaamd De Witte Afvalbeheer en u hebt geïnvesteerd in uw (merk)naam. Opeens blijkt echter dat een ander bedrijf waarmee u geen enkele link heeft úw merk gebruikt op internet. Afnemers die via Google zoeken naar 'De Witte', krijgen namelijk naast de normale zoekresultaten een advertentie van het bedrijf De Bruin Afval te zien. Slim of juist erg dom?

Zwerfvuil ruimen in de buurt, alles leren over plastic of samen met Koos de Vuilnisman een duik nemen in de prullenbak in de klas: leerlingen krijgen naast rekenen en taal steeds vaker lessen over afval. Jaarlijks wordt er zelfs 45 miljoen euro aan uitgegeven. De vraag is echter: hebben de lessen ook effect?

Wie op de snelweg A1 rijdt, kan de afvalberg van Vink niet ontgaan. Hoog doemt de stortplaats bij Barneveld boven het landschap uit. Op sommige plekken is de maximale top al bereikt. Vink blijkt van een waslijst markten thuis. “We hebben een bedrijf met vijf poten. Valt er één poot weg, dan lopen we gewoon door.”

Medio april 2010 heeft Sortiva de volledig geautomatiseerde afvalsorteerinstallatie (ASI) in gebruik genomen. Deze installatie is uniek omdat hij de continu fluctuerende afvalmarkt kan volgen door de combinatie van toegepaste machines en flexibiliteit. Met de levering van drie Windshifters en twee Drum Separatoren (trommelscheiders) heeft Nihot Recycling Technology B.V. hier een prominente rol in gespeeld.

Goed nieuws voor afvalverwerkende bedrijven: na inwerkingtreding van de Wabo, die nog steeds verwacht wordt per 1 juli, geldt de Wet milieubeheervergunning voor onbepaalde tijd. Ander voordeel: de vergunning vervalt niet automatisch als de inrichting niet binnen drie jaar is voltooid en in werking is gebracht.

De inzameling van plastic verpakkingsafval dreigt, net nu de eerste successen worden geboekt, alweer bij het grofvuil te worden gezet. Nog voordat de huidige regeling van bronscheiding is geëvalueerd, wordt er een politieke discussie over alternatieven gevoerd. Als grootste afvalmanager van Nederland vindt Sita dat een merkwaardige én onwenselijke ontwikkeling. Want de nieuwe inzamelstructuur voor plastic verpakkingsafval komt nu juist goed op gang.

Kritiek vanuit de afvalsector dat er tijdens haar periode als minister van Vrom weinig verandering kwam, wijst ze resoluut af. “Ik heb het ketenbeleid uit de stofkast gehaald.” Cradle-to-cradle 'bekt lekker' en de Raamovereenkomst is wat ze noemt 'een verhaal apart'. Een ongedwongen gesprek met Jacqueline Cramer, die als burger haar sloopafval weigert te laten verbranden.

Een Amsterdamse firma trachtte in hoger beroep aan een dwangsom te ontkomen die verbeurd was wegens overtreding van de Evoa. Omdat de firma eerder de dwangsombeschikking niet had laten toetsen door de bestuursrechter bleef er voor het Gerechtshof Den Haag weinig toetsingsruimte over. Dus werd hoger beroep verworpen.