LPF

Naast de aanduiding voor een politieke beweging in ons land, is LPF ook een gevleugelde afkorting geworden in de afvalsector.

Het Level playing field vormt veelal de kern van discussies die in de afvalsector worden gevoerd. Het is logisch dat het gelijke speelveld in het middelpunt van de belangstelling staat. Door de globalisering van de afvalverwijdering worden bedrijven steeds vaker geconfronteerd met regels en maatregelen die niet of onvoldoende op elkaar zijn afgestemd. Dat kan immers oneerlijke concurrentie teweegbrengen. De verwijdering van afval, die oorspronkelijk lokaal plaatsvond en door de jaren heen naar regionale, provinciale en nationale schaal is gegroeid, voltrekt zich steeds vaker op internationaal niveau. En ook dat terrein wordt almaar groter. Door de uitbreiding van de Europese Unie met maar liefst tien nieuwe lidstaten wordt deze niet alleen groter maar zullen ook de onderlinge verschillen toenemen. Vooral omdat enkele van deze nieuwkomers een andere historie hebben en op het gebied van milieubeheer een voorzieningenniveau kennen dat soms schril afsteekt bij hetgeen wij hanteren. De roep om een gelijk speelveld in landen waar afvalbedrijven actief zijn wordt daarom steeds groter. De regels moeten gelijk zijn terwijl de scheidsrechter bij vergelijkbare overtredingen dezelfde straffen uitdeelt. Het is daarom goed dat de staatssecretaris van VROM voornemens is om een platform gelijk speelveld in te stellen, waarin hij samen met het bedrijfsleven wil streven naar concrete actiepunten. We moeten ons daarbij wel realiseren dat er nog een lange weg te gaan is. We hebben het bij voortduring over LPF terwijl een heldere definitie ontbreekt. Het gaat over oneerlijkheid en concurrentieverschillen zonder te weten wat we daar nu precies onder verstaan. Bij het realiseren van een gelijk speelveld zijn verschillende niveaus aanwijsbaar. Allereerst betreft het de verschillen in beleid en regels. Worden aan gelijksoortige installaties dezelfde eisen gesteld en gelden bijvoorbeeld voor alle verbrandingsinstallaties dezelfde emissie-eisen? Maar net zo belangrijk is de vraag of de regels op dezelfde wijze en met vergelijkbare sancties worden gehandhaafd. En de vraag of er sprake is van subsidiëring van bepaalde activiteiten. Of wat te denken van het verschil in administratieve lasten, door verschillen in meldingsprocedures? Interessant is ook het fiscale regime; welke belastingen of heffingen zijn er aan de orde? En last but not least, hoe staat het met de kostprijzen van bepaalde producten of diensten? Het gaat dus vooral om de definiëring van het begrip LPF en de exacte invulling ervan. We moeten ervoor waken dat niet enkele elementen uit het spectrum worden benut om de strijd tegen oneerlijke concurrentie aan te binden. De vanzelfsprekendheid van het begrip Level playing field mag niet ondergraven worden door de complexe inhoud ervan.

Vakblad Afval! november 2003 (nummer 8)