Afvalbedrijven in Frankrijk vinden dat ze in een bankschroef zitten. De producentenverantwoordelijkheid brengt hen steeds verder in het nauw.

Moordende concurrentie, een goudzoekersmarkt en partijen die elkaar voor de voeten lopen, kenmerken de laatste paar maanden de textielinzameling in Nederland. De rol van gemeenten lijkt daarin cruciaal. Zeven vragen over de vorm die textielinzameling steeds meer lijkt aan te nemen.

Nu gemeenten hebben ingestemd met de Raamovereenkomst en de regelgeving voortvarend wordt aangepast lijkt na een ruim decennium van commotie rust te ontstaan op het dossier verpakkingsafval. Of toch niet?

In 2011 ontstond rumoer over de certificering van textielsorteerders. Onduidelijkheid over deze kwestie liet de gemeente Sint-Michielsgestel een jaar later struikelen in een aanbestedingsprocedure. De VHT wil daarom een branchebreed gedragen certificering.

Het was zijn eerste kennismaking met de publieke sector en hij kreeg het deksel op zijn neus. De gesneefde pilot in Pijnacker-Nootdorp was leergeld, vindt Ryck-directeur Jørgen van Rijn nu. Bij een volgende kans moet hij het gaan waarmaken.

Inbesteden is niet geheel onomstreden en niet altijd zonder risico's voor de betrokken partijen. Toch wordt er in de afvalbranche vaak (dankbaar) gebruik van gemaakt. Een voorbeeld is de voorgestelde 'Attero-deal', die uiteindelijk niet gerealiseerd werd. Was dat wel het geval, dan had een recente uitspraak van het Europese Hof wel eens voor een bijzondere wending kunnen zorgen.

Ensartech, acroniem voor Energy Smelting And Recycling Technology, heeft een primeur. De afvalsmelterij ontfermt zich over de afvalcategorie 'overige', oftewel het gevaarlijk afval dat tot dusver wordt gestort. Met thermische immobilisatie weet Ensartech de giftige stoffen te kristalliseren en in te kapselen. Voor altijd. Wat resteert is basalt, dat goed bruikbaar is in onder meer de bouw.

E-waste zit boordevol plastic, dat bijna allemaal de oven ingaat of op de stort belandt. Willen producenten van elektr(on)ische apparatuur hun imago verder vergroenen, dan biedt betere scheiding van deze kunststoffen een mogelijkheid.

In de nasleep van de Trafigura-affaire werd de roep om harde sancties voor milieuovertreders steeds luider. Het milieustrafrecht kwam opnieuw in de schijnwerpers te staan na de brand bij Chemie-Pack in Moerdijk. Toch blijkt dat Nederlandse afvalbedrijven zich nauwelijks laten afschrikken door sancties.

Willem Elsinga, directeur Elsinga Beleidsplanning en Innovatie in Ermelo.

Initiatieven om de burger te betalen voor zijn afval zijn tot nu toe niet succesvol. Denk aan het in december afgeschoten Ryck of de Afvalmiles (Afval! september 2010). Toch was het vóór 1850 heel gewoon.

Als partijen iets afspreken over het moment en de wijze waarop garanties moeten worden ingeroepen, zijn die afspraken niet vrijblijvend en kunnen ze grote gevolgen hebben. Dat maakte een uitspraak van het Gerechtshof Amsterdam pijnlijk duidelijk.

Ik ken de CBS-statistieken niet - en wil die ook niet kennen - maar het zou mij verbazen wanneer de productgroep 'afval' niet met stip bovenaan staat. Of vervoer is te goedkoop of storten en verbranden te duur of er zijn geen andere goederen meer; het is alles afval wat de klok slaat.

Al geruime tijd is De Rooij Milieutechniek een begrip in de afvalbranche. Voornamelijk door zijn innovatieve oplossingen in het verwerken van afval.