Van Gansewinkel toch weer te koop

Shanks heeft kenbaar gemaakt interesse te hebben in Van Gansewinkel. De afgelopen weken was al goed te merken dat er interesse was voor Van Gansewinkel. Ruim een jaar geleden leek de rust te zijn wedergekeerd na het terugbrengen van de schuldenlast en de herfinanciering van het bedrijf. Er kon gebouwd gaan worden aan de toekomst, met als basis een vijfjarenplan. De vraag is natuurlijk hoe lang een consortium van ongeveer 50 financiers het met elkaar uit zou houden als aandeelhouder. Zeker als er interesse wordt getoond in het bedrijf. De cijfers over 2015 vielen nog wat tegen – teruggang in omzet, hoger negatief netto-resultaat en afname Ebitda – maar het eerste kwartaal van dit jaar zou al een aanzienlijke verbetering van de resultaten zijn gerealiseerd.

Naast Shanks zijn voor de hand liggende geïnteresseerden Remondis en Suez die ook al eerder in verkoopprocessen meededen. Het Britse Shanks ziet fantastische synergie tussen de twee bedrijven. Probleem bij Shanks is wel de financiering van een eventuele overname, die vooral ook extern gerealiseerd zal moeten worden. Suez als overname kandidaat zou te veel overlap in activiteiten hebben waardoor er bezwaren vanwege kartelvorming zouden zijn.

Toch is er sinds de vorige keer dat van Gansewinkel te koop stond ook weer een heel ander situatie ontstaan. Waterland heeft Attero overgenomen en had duidelijk interesse in Indaver. Die verkoop ging aan haar neus voorbij, want Katoen Natie kocht het bedrijf op. Dan is er natuurlijk ook Veolia, dat jaren geleden ook naar Nederland keek om een positie op te bouwen, maar dat toen niet lukte. Nu is het bedrijf weer een positie aan het opbouwen, vooral in recycling. Verder zijn er natuurlijk ook partijen die niet meteen in het zicht lopen, waaronder investeerders uit Azië en het Midden-Oosten. De interesse van die partijen zal overwegend minder in de logistiek en meer in de recyclingactiviteiten zijn.

Achtergrond

In 2014 werd ook al gegeken hoe Van Gansewinkel verder zou moeten vanwege de hoge schuldenlast. Als overnamekandidaten werden toen Remondis, Suez (Sita), Shanks en Waste Management genoemd. De werkelijke belangstelling voor het bedrijf viel echter tegen. In een eerste biedingsronde zou het hoogste niet bindende bod uit zijn gekomen op ongeveer 450 miljoen euro. Dat was onvoldoende voor de aandeelhouders, mede omdat de schuld van het bedrijf ruim 800 miljoen euro bedroeg. De toenmalig CEO Cees van Gent had eerder een reorganisatie uitgevoerd en wist AVR te verkopen voor een fors bedrag. De verkoop Van Gansewinkel zelf lukte niet en nadat de reorganisatie voltooid was stapte hij op.

Van Gansewinkel werd in 2007 van de familie Van Gansewinkel gekocht door een consortium van private equity. De nieuwe eigenaren CVC en KKR, toen al eigenaar van afvalverwerker AVR, hadden grootse plannen met het nieuwe bedrijf. Vanaf 2008 gooide de economische crisis echter roet in het eten. Ook ontstond er overcapaciteit in de verbrandingsmarkt. De prijzen daalden en de bodem onder het financiële plaatje van Van Gansewinkel viel weg. Dat de schuldpositie onhoudbaar was bleek eind 2008 toen aandeelhouders de schuld verminderden door deze in te wisselen in aandelen. Het doel was vervolgens verkoop, ofwel door een beursgang of wel aan andere partijen. Van een verkoop van Van Gansewinkel kwam het echter tot op de dag van vandaag niet.

Herfinanciering

Afgelopen jaar namen CVC en KKR als aandeelhouders van Van Gansewinkel hun verlies en deden hun aandelen over aan schuldeisers. Met de herfinanciering zei het bedrijf een stabiele basis te leggen voor de toekomstige ontwikkeling van het bedrijf. De schuldpositie werd verminderd met 60 procent, van circa 809 miljoen euro naar 320 miljoen euro.

Van Gansewinkel zag de omzet in 2015 dalen van 962 miljoen euro in 2014 naar 945 miljoen euro, zo bleek afgelopen maand uit de jaarrekening van het concern. De EBITDAE daalde van 99 miljoen euro naar 82 miljoen euro. Oorzaak waren de aanhoudende moeilijke marktomstandigheden, met minder volumes en lagere prijzen aan zowel de inzamelings- als grondstoffenkant. Het marktaandeel bleef echter stabiel. Ook steeg het nettoresultaat naar een winst van 308 miljoen euro. Dit hing voornamelijk samen met reële waarde-aanpassingen die voortvloeiden uit de nieuwe financieringsstructuur.