Wat in Parijs, Barcelona en Antwerpen normaal is, houden we in Nederland nog af. Vooral de geluidsoverlast weerhoudt gemeenten ervan om over te stappen op nachtelijke inzameling van huishoudelijk afval. Wel zien we een toename van het nachtwerk op Nederlandse bedrijventerreinen. De twee ten zuiden van Rotterdam liggende bedrijventerreinen Botlek en Europoort draaien al als 24-uurseconomie.

Bij aanschaf van minicontainers met RFID-chips zit een afvalbedrijf maar al te vaak vast aan de bijgeleverde afleesapparatuur en de benodigde verwerkingssoftware. Open standaarden moeten een einde maken aan deze gedwongen winkelnering. Doordat alle apparatuur dezelfde digitale taal spreken, kunnen afvalbedrijven vrijuit bewegen en shoppen.

Wie op de snelweg A1 rijdt, kan de afvalberg van Vink niet ontgaan. Hoog doemt de stortplaats bij Barneveld boven het landschap uit. Op sommige plekken is de maximale top al bereikt. Vink blijkt van een waslijst markten thuis. “We hebben een bedrijf met vijf poten. Valt er één poot weg, dan lopen we gewoon door.”

Zwerfvuil ruimen in de buurt, alles leren over plastic of samen met Koos de Vuilnisman een duik nemen in de prullenbak in de klas: leerlingen krijgen naast rekenen en taal steeds vaker lessen over afval. Jaarlijks wordt er zelfs 45 miljoen euro aan uitgegeven. De vraag is echter: hebben de lessen ook effect?

Stel: u hebt een succesvol afvalbedrijf genaamd De Witte Afvalbeheer en u hebt geïnvesteerd in uw (merk)naam. Opeens blijkt echter dat een ander bedrijf waarmee u geen enkele link heeft úw merk gebruikt op internet. Afnemers die via Google zoeken naar 'De Witte', krijgen namelijk naast de normale zoekresultaten een advertentie van het bedrijf De Bruin Afval te zien. Slim of juist erg dom?

Kritiek vanuit de afvalsector dat er tijdens haar periode als minister van Vrom weinig verandering kwam, wijst ze resoluut af. “Ik heb het ketenbeleid uit de stofkast gehaald.” Cradle-to-cradle 'bekt lekker' en de Raamovereenkomst is wat ze noemt 'een verhaal apart'. Een ongedwongen gesprek met Jacqueline Cramer, die als burger haar sloopafval weigert te laten verbranden.

Met het moeilijke jaar 2009 achter ons en 2010 al halverwege, rijst de vraag of er licht aan de horizon komt. De afvalvolumes zullen stijgen, maar halen ze ook de oorspronkelijke niveaus? Voor velen zorgelijker is hoe het prijsniveau zich zal ontwikkelen. Kortom: wanneer komen vraag en aanbod weer in evenwicht en de prijzen weer op niveau?

De inzameling van plastic verpakkingsafval dreigt, net nu de eerste successen worden geboekt, alweer bij het grofvuil te worden gezet. Nog voordat de huidige regeling van bronscheiding is geëvalueerd, wordt er een politieke discussie over alternatieven gevoerd. Als grootste afvalmanager van Nederland vindt Sita dat een merkwaardige én onwenselijke ontwikkeling. Want de nieuwe inzamelstructuur voor plastic verpakkingsafval komt nu juist goed op gang.

Van schoonmaker naar interieurverzorger, van tuinman naar tuinarchitect, van loonwerker naar agrarisch dienstverlener. We doen hetzelfde werk, maar geven met een chique naam meer status aan wat we doen. Maar gaat dat ook op voor transporteur en logistiek dienstverlener? Nee, daar zit een onderscheid in.

Medio april 2010 heeft Sortiva de volledig geautomatiseerde afvalsorteerinstallatie (ASI) in gebruik genomen. Deze installatie is uniek omdat hij de continu fluctuerende afvalmarkt kan volgen door de combinatie van toegepaste machines en flexibiliteit. Met de levering van drie Windshifters en twee Drum Separatoren (trommelscheiders) heeft Nihot Recycling Technology B.V. hier een prominente rol in gespeeld.