Composteerbare koffiecapsules het meest duurzaam
In Europa worden jaarlijks miljarden koffiecapsules gebruikt. Idealiter zouden die composteerbaar zijn en niet gemaakt zijn van aluminium of plastic.
Deze conclusie trekt Wageningen University & Research (Wur) uit nieuw eigen onderzoek, waarbij het heeft gekeken naar de materiaalcirculariteit en de broeikasgasuitstoot van composteerbare biobased capsules, plastic capsules en aluminium capsules. Om de circulariteit van het materiaal te bepalen heeft Wur gebruik gemaakt van de zogeheten Material Circularity Indicator (MCI), ontwikkeld door de Ellen MacArthur Foundation. Deze omvat de hoeveelheid materiaal die gerecycled wordt, het gebruik van recyclaat, de efficiëntie van het recyclingproces, biobased materiaalgebruik, herbruikbaarheid en de gemiddelde levensduur van materiaal. Daarmee is het volgens projectleider Ingeborg Smeding een van de meest complete instrumenten die er zijn om materiaalcirculariteit te bepalen. End-of-life-scenario’s die in het onderzoek zijn meegenomen zijn industriële compostering, recycling via pmd-inzameling, verbranding met energieterugwinning, storten met energieterugwinning en mono-inzameling.
De MCI van composteerbare capsules is volgens Wur 100 procent, mits ze ook echt gecomposteerd worden. De materialen zijn zowel biobased en biodegradeerbaar, en zowel het capsulemateriaal als koffiedik (dat het meest bijdraagt aan de uitstoot van broeikasgassen) kunnen als compost in de kringloop blijven. Wel zouden de onderzoekers graag zien dat composteerbare capsules bij gescheiden ingezameld gft worden geaccepteerd, wat nu nog niet het geval is in Nederland. In tegenstelling tot theezakjes en koffiepads.
Op een na duurzaamst
Aluminium is het op een na duurzaamste materiaal voor koffiecapsules, zolang deze afzonderlijk worden ingezameld via systemen die exclusief zijn ontworpen voor het retourneren van deze capsules (mono-inzameling). Dat betekent dat het aluminium moet worden gerecycled en de koffie gecomposteerd. Wel ligt de MCI zo’n 40 procent lager dan bij composteerbare capsules, zelfs in het geval van capsule-to-capsule recycling. Een gesloten metaalkringloop is volgens Wur niet haalbaar omdat vreemde elementen zich in het aluminium ophopen, waardoor het steeds minder soepel wordt. Verder is het met een vrijwillig mono-inzamelingssysteem moeilijk om een hoge participatiegraad te bereiken. De MCI van op fossiele brandstoffen gebaseerde plastic capsules ligt onder de 50 procent, en deze horen volgens Wur dan ook niet thuis in een circulaire economie.
Het onderzoek maakt deel uit van het project ‘Circulariteit verhogen door het gebruik van biobased en/of industrieel composteerbare materialen’ en is gefinancierd door onder meer De Koffiejongens, TotalEnergies Corbion en het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat.
