Toen Afvalverwerking Rijnmond (AVR) vorig jaar te koop werd gezet, kwam dat niet als een verrassing. Het voornemen was al enige tijd bekend. Dat het bedrijf is verkocht aan een drietal investeerders mag wél opvallend heten. Ook de verkoopprijs, 1,4 miljard, baarde opzien. Nog niet eerder zetten investeerders een zo grote stap op de Nederlandse afvalmarkt. “Een kwestie van zakelijk opportunisme.”

Om het zwerfvuil eindelijk eens uit zijn impasse te halen is op 27 januari Alexander Rinnooy-Kan benoemd. Over de producentenverantwoordelijkheid praat hij niet; dat proberen VNG en bedrijfsleven zelf op te lossen.

Ondanks de vaststelling van de Europese Richtlijn Storten in 1999 is een gelijk speelveld binnen Europa nog niet bereikt. Dat is de belangrijkste conclusie uit de evaluatie van de Europese Richtlijn storten, die op 30 november vorig jaar werd gepresenteerd. De onbalans valt onder meer te verklaren uit de verschillende tempo's waarin de Richtlijn in nationale wetgeving wordt omgezet. Ook hanteren de lidstaten verschillende definities van bijvoorbeeld recycling, waardoor afvalexport (nog steeds) mogelijk is.

Ditmaal is een Spaanse varkenshouderij in de Provincie Almeria het middelpunt van de voortgaande discussie over het afvalstoffenbegrip. Dat bedrijf werd het illegaal dumpen van drijfmest verweten.

Al meer dan honderd gemeenten in Nederland maken gebruik van een vorm van ondergrondse afvalinzameling. De P90 norm, waardoor werknemers op leeftijd soms nog minder dan de helft van de werktijd afval mogen inzamelen op de traditionele wijze, dwingt gemeenten over te stappen op meer geautomatiseerde inzamelingsystemen. Ook de wens tot een beter straatbeeld draagt hiertoe bij. Maar welke problemen kan een gemeente tegenkomen bij de keuze voor een ondergronds afvalinzamelingsysteem en wat is in welke situatie het beste systeem?

Misschien kent u Engels ('kreatief met kunststof bakken') al wel. Deze leverancier van milieuboxen is de David tussen de internationale Goliath's en kent een geschiedenis die zich laat lezen als een roman. Altijd zichzelf gebleven, heeft het menige concurrent overleefd.

Eigenlijk vindt iedereen het knap lastig, al die CAO's waarmee afvalbedrijven te maken hebben. Toch lukt het tot op heden niet om de koppen bij elkaar te steken en één ideale CAO in het leven te roepen. De oorzaken zijn divers. Oude afspraken zijn heilig en werkgevers n werknemers weigeren water bij de wijn te doen.

Wat legt meer gewicht in de schaal, de Erkenningsregeling Oudpapier en Karton (OPK) of de ISO 9001? Zijn ze gelijkwaardig, aanvullend of een substituut van elkaar? En is het nodig om in bestekken beide te eisen, of is de OPK afdoende? Vragen die bij aanbestedingen in deze branche van het grootste belang blijken te zijn. Zozeer zelfs dat de rechtbank er al aan te pas gekomen is.

Met de invoering per 1 januari van de producentenverantwoordelijkheid voor verpakkingen verschoven ook de kosten van de burger naar de consument. Dit sluit naadloos aan bij een diftarsysteem, waar eveneens het principe van 'de vervuiler betaalt' aan ten grondslag ligt.

Nederland is niet innovatief genoeg. We moeten slimmer werken, zo roepen politici in koor. Het vakblad Afval! maakt een rondgang langs Nederlandse onderzoekscentra, en beschrijft kansrijke technologische doorbraken in de afvalwereld. Aflevering 5: de biobrandstofcel.