Een fusie of reorganisatie is een complexe aangelegenheid. Vooral in de afvalsector, die zowel in het private als in het publieke segment opereert. Het type aandeelhouders, de achtergrond van medewerkers en directie, het speelt allemaal mee bij een soepel verloop. De meeste tijd kosten echter de menselijke, de sociale aspecten. Vertrouwen blijkt het sleutelwoord.

Niet ál het laaggeschoolde afvalwerk verdwijnt naar landen als China en India. In Nederlandse sociale werkplaatsen werken mensen met een lichamelijke, verstandelijke of psychische beperking nog volop met hun handen. Bij Breed Recycling in Nijmegen testen, demonteren en verwerken ze ICT-apparatuur.

Grondreiniging is de spil van de organisatie, maar ook de rol van bouwstoffenproducent is de Grondreinigingcombinatie op het lijf geschreven. Het samenwerkingsverband leunt op ruime ervaring, moderne technologie en up-to-date kennis.

Algemeen directeur Roteb Rotterdam

Ongeveer een jaar geleden haalde het zo vredige Winterswijk het NOS-Journaal: beschilderde en met stickers beplakte afvalcontainers zouden niet langer worden geleegd. Die fabrikant van containerstickers spande vervolgens een kort geding aan tegen de gemeente. Landelijk is de stickertrend niet meer te stuiten en ook de zakelijke markt begint er de voordelen van in te zien.

Bij het transport van gedroogd slib naar Duitsland kwam onlangs wat meer kijken dan geanticipeerd. Het ministerie wees op foutieve kennisgeving. Een bevredigende uitspraak van de Raad van State volgde. Toch bleef één vraag onbeantwoord.

Vergunningverleners zitten met de emissiegrenswaarden voor avi's in een spagaat. Bepaalde grenswaarden uit het Besluit verbranden afvalstoffen (Bva) voldoen niet aan de eisen van BBT. De vraag is welke grenswaarden dan wel gelden.

Hoe breng je de Nederlandse kennis en ervaring met afval en recycling in het buitenland aan de man? Door samen te werken. Dat is niet nieuw. Maar de overheid als actieve partner in deze samenwerking wel.

De afvalsector krimpt in de roerige economische tijden. Minder aanbod leidt tot minder storten, maar ook tot minder recycling.

Grondreinigers zien de bui hangen. Door de economische crisis en het Besluit Bodemkwaliteit - dat gemeenten meer armslag geeft om grond her te gebruiken - neemt het aanbod van verontreinigde grond af. Intussen kampt de markt met overcapaciteit. Het wordt vissen in een steeds legere vijver.

Het Duitse europarlementslid Karl-Heinz Florenz stelde in Brussel voor om het grensoverschrijdend vervoer van huishoudelijke afvalstoffen te verbieden. Hoongelag alom. Maar wat schetst de verbazing, het Europees parlement stemt voor!

Terwijl de Plastic Heroes het land doorkruisen, is het merendeel van de gemeenten aan de slag met bronscheiding. Ongeveer een kwart wil nog geen keuze maken of kiest voor nascheiding.

Toen in Europa de Kaderrichtlijn op de schop ging, was dat voor velen hét moment om de einde-afvalfase breed in te zetten. Totdat duidelijk werd dat als het afvalstempel er af was, de allerminst aantrekkelijke bepalingen van Reach om de hoek kunnen komen kijken. Kunnen, want over de einde-afvalfase is nog geen duidelijkheid en over de toepasselijkheid van Reach nog minder. Is er een uitweg voor het dilemma waar veel afvalbedrijven mee worstelen?